...يك قناري غزل می سُرودم
من اگر باغبان تو بودم...
****
...من اگر باغبان تو بودم
يك قناري غزل مي سُرودم...
تا خُدا پَر زدن را به عشقت
چون پرستو بغل مي گشودم...
مي زدم نوح ِ دل را به دريا...
جُز تو را از دلم مي زُدودم...
هرچه از هر كسي غيرممكن
بخّدا ممكنش مي نمودم...!
وحي مُنزَل تو بودي...! تو را از
جبرئيل امين مي رُبودم...!
تا ببيني به جاي محمّد(ص)
من رسول خداي وَدودم...!
درب خيبر اگر گفته بودي
من به جاي علي(ع) مي گُشودم...!
من "اَعوذُ برَبّ ِ..."نگاهت...!
من فداي دو چشم سياهت...!
من تمام دلم را به پايت...
من كه مُردم...عزيزم...برايت...!
رفتي و داغ تو بر شبم ماند...
حسرت آن لبت بر لبم ماند...
رفتي و در فراق تو -شمشاد-
خانه ويران شدم...خانه آباد!
آسمان آسمان گريه كردم...
روز و شب بي امان گريه كردم...
آسمان آسمان گريه كردم...
جاي هرچه جوان گريه كردم...!
از خدايم...خدايم...بريدم...
از "تو" ربّي دگر آفريدم...!
من......................................
...........................................!!
****
بگذريم از گِله...بّي خيالش...!
بّي خيالش...بله...بّي خيالش...
وقت شرعيّ چشمت شد انگار...
"عَجّلو.."بالسّلامي به گلنار...!
ركعتي شعر نو مي گزارم
من به "قَدْ قامَتِ.."قدّ يارم!
اقتدا مي كنم بر كبوتر...
"قُربَتاً.."چشمت..."الله اكبر.."!
ها...!
بنام خداوند نا مهربوني كه از روز اوّل گِلَم را به نمناكِ باران به هم زد!
حُكم"اَلْحمدُ لِلّهِ ربّ ِ الْ.."جدايي همان روز ِ اوّل برايم رقم زد!
هرچه گفتم كه"ايّاكَ نَعْبُدْ و ايّا.."كه نستاند از من گُلَم را ولي او
"مالِكِ يومِ.."دنيا و دين مرا با"صِراطَ الّذينَ.."غريبند و نا آشنا با غزل آشنا كرد...
باوفاي مرا بي وفا كرد...
ها گلم...ها...!
"قُلْ هُوَالله.."من آن خدايي ساده تر از من نديد...!
آمد از بين اينهمّه آدم مرا برگُزيد و به عريان ِشمشير ِبي رحم ِچنگيز ِ چشمان ِآن بي وفايم كشيد...
بي وفايي كه در هرچه عاشق كشي تا نداشت...
"لمْ يلدْ.."دُختري مثل او خوب و خونخوار...!
من هنوزم ميان قنوتم دعا مي كنم:
"ربّنا.."!
لا اَقـَل "آتنا.."
سينه سينه تحمّل كه كمتر دلم بشكند پاي ديوار...
-گلنار-
امیری حسین و نعم الامیر