منظورم تنها نوشتن نیست
الان یه جایی تو زندگیم هستم که نمی دونم باید
از کجا شروع کنم
هزاران راه جلوی پامه اما نمی دونم برای کدومش تلاش
کنم
خانوادم حاضر نیستن توی راهایی که دوست دارم همراهیم
کنن
منمراهایی که اونا می گن رو دوست ندارم
فعلا مثل یه مجسمه ایتسادم وسط این هزار راه زندگی
چقدر مسخره است که بشینی و فقط نگاه کنی
منتظر باشی که شاید یه اتفاق خودش بیافته
مسخره تر از اون اینه که حاضر به ریسک نباشی
فقط چون دیگران همراهیت نمی کنن
گاهی اوقات یادم می ره که این آدما هیچ کاره هستن
اون خداست که باید منو باید همراهی کنه
+ بر خلاف ظاهرم که همه فکر می کنند شجاع هستم
گاهی اوقات فکر می کنم من بزدل ترینم ...
امیری حسین و نعم الامیر